Rain

"...θα κάτσω λίγο ακόμη εδώ να περιμένω,
απόψε ίσως δε λείψω σε κανέναν..."

Υπαρξιακά?

Ματαιοδοξία και στεναχώρια με έχει καταλάβει τις τελευταίες μέρες... Η κούραση σε πολύ υψηλά επίπεδα, πιο ψηλά απο ποτέ. Ανταπεξέρχομαι όμως. Τα καταφέρνω.
Έρχονται όμως κάποιες στιγμές που πραγματικά σε εξασθενούν... Ψυχικά εννοώ. Βλέπεις πράματα που δεν είχες δει, νιώθεις συναισθήματα που δεν είχες νιώσει. Κάποια άλλα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις με τίποτα. Ξαφνικά συνειδητοποιείς πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Καταλαβαίνεις πως δεν έχεις κανέναν λόγο ύπαρξης. Και συνεχίζεις να αναρωτιέσαι...

"Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε"

Η ζωή σου πιά έχασε την ομορφιά που είχε. Έχασε το χρώμα της και απέμεινε ασπρόμαυρη. Ίσως με λίγες αποχρώσεις του γκρι, μα ποτέ όπως πριν. Μπορεί να γίνει και καλύτερη. Όλα όμως μένουν κολλημένα σε ένα "ίσως". Έχεις τόσα πράματα να κάνεις αλλά τίποτα δε σε γεμίζει πιά..

"Η ζωή είναι ωραία... μα τόσο λίγη"

Υ.Γ.: Ναι, δε περνάω και τη καλύτερη φάση.
Υ.Γ.2: Δε θα γράφω και τόσο πολύ μέχρι τον Ιούνη...
Υ.Γ.3: Θα έγραφα live review για τους Infected Mushroom αλλά βαριέμαι.