Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Shine...

Φανταστείτε όλες τις ψυχές σαν άστρα... Άλλα λαμπερά αλλα τόσο μόνα, άλλα να τρεμοπαίζουν και άλλα να είναι σαν σβηστά αλλά τόσο ξεχωριστά. Κινούνται στο άπειρο αλλα όλα έχουν κάποιο σκοπό. Έστω και κάτι που για όλα τα άλλα αστέρια θα φαντάζει αστείο, εξωπραγματικό, ασήμαντο. Κι όμως για αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα. Η ολοκλήρωση. Πρέπει όμως να κλείσει τα αυτιά του καλά σε όλα τα άλλα "κακόβουλα" άστρα. Πρέπει να επικεντρωθεί και παρόλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα συναντήσει να λάμψει καθώς θα πετυχαίνει τον σκοπό του.
Τα αστέρια καθώς κινούνται λοιπόν στο απόλυτο τίποτα αφήνουν πίσω τους μια γραμμούλα.. Μια πορεία.. Όλα όσα κάναν μέχρι σήμερα είναι γραμμένα κατα μήκος της γραμμής αυτής. Πολλά άστρα δεν θέλουν να αφήνουν πίσω τους γραμμή και προσπαθούν να την σβήσουν. Κάποια το πετυχαίνουν, κάποια όχι. Άλλα είναι περήφανα για την ωραία τους φανταχτερή γραμμή. Άλλα απλώς αδιάφορα.
Ένα ακόμη τρελό αυτών των αστεριών είναι οτι πολλές φορές δύο αστέρια συναντιούνται. Κάποια σχηματίζουν κοινή πορεία. Άλλα ταξιδεύουν παρέα για λίγο και μετά έτσι απλά χάνονται.. Βρίσκουν άλλα άστρα. Πιο ταιριαστά τους. Κάποια άλλα δεν μπορούν να είναι σε πολύ κοντινή απόσταση. Συμβαίνουν πολλά διάφορα και καμιά φορά χωρίς να το θέλει, το ένα άστρο βγάζει απ' την πορεία του το άλλο.
Ήταν που λέτε κάποτε κάποια άστρα που ταξίδευαν μόνα τους αλλά με τόσα άλλα ταυτόχρονα. Όλα τόσο διαφορετικά αλλά πραγματικοί φίλοι. Δέν κοιτούσαν ποτέ πίσω ο ένας τις γραμμές του άλλου. Κοίταζαν μονάχα το "τώρα". Είχαν δημιουργήσει έναν αστερισμό. Υπήρχε ένα αστέρι που φοβόταν πολύ πως κάποια μέρα θα διαλυθεί ο αστερισμός τους. Το καθησύχαζαν όμως. Του μάθαιναν να μην αναμένει το μέλλον τόσο πολύ και πως ότι και να γινόταν θα ήταν για το καλό όλων. 'Η του ενός.
Ένα άστρο αυτού του αστερισμού διένυε μια δύσκολη περίοδο. Δεν το έβαζε κάτω όμως. Κι άς ήταν πραγματικά ζόρικα τα πράματα γι' αυτό. Του έδιναν κουράγιο οι φίλοι του. Κάθε φορά που πήγαινε να σβήσει ή να απομακρυνθεί απο το στόχο του ήταν κάποιος εκεί και τον ενθάρυνε. Και θα τους το χρωστάει για πολύ καιρό...
Ήταν πολύ κοντά στο να κάνει αυτό που ήθελε μέχρι που σκέφτηκε πως αυτό που τόσο καιρό κυνηγούσε ίσως δεν ήταν αυτό που πράγματι ήθελε. Δεν το ενδιέφερε αν θα είναι λαμπερό ή μισόσβηστο. Ήθελε να κάνει κουμάντο αυτό στην πορεία του. Και κάθησε να το σκεφτεί.. Ήξερε πώς θα του κοστίσει. Ήξερε όμως επίσης πως αυτό που τόσο καιρό μάθαινε στο μικρό αστεράκι ήταν να μην προσμένει τίποτα τόσο φανατικά. Και πως κανένα αστέρι δεν χάθηκε επειδή δεν κατάφερε αυτό που ήθελε. Και ακόμη το σκέφτεται... Τι να κάνει άραγε το άστρο?

"Όσα δεν μού δωσε, τόσα μου πήρε η ζωή..." -Διάφανα Κρίνα

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the MP3 e MP4, I hope you enjoy. The address is http://mp3-mp4-brasil.blogspot.com. A hug.

Ονειροφερμένος είπε...

Κάθε άστρο διανύει την πορεία του.. κουράζει όμως πολλές φορές κείνη η πορεία.. γιατί βρίσκει ανυπέρβλητα εμπόδια.. όχι, όχι όμως.. δεν το βάζει κάτω.. τι κι αν η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.. πεθαίνει όμως..

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Διαφωνώ με τον ονειροφερμένο. Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία, η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Εμείς τη σκοτώνουμε, δολοφονούμε το μόνο πράγμα που μας κρατάει στη ζωή κι από λαμπερά αστέρια γινόμαστε αστεράκια ασήμαντα που πέφτουν και εξυποηρετούν εναν μόνο σκοπό: γίνονται απλώς η αφορμή για κάποιον άγνωστο να κάνει μια ευχή. Καλό κι αυτό δε λέω. Αλλά δίνω προτεράιότητα στις δικές μου ευχές.

Πολύ ωραία το κειμενό σου , Νίκο!

Φιλιά