Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Μεγάλο Φωτεινό Καλοκαίρι!

Μέσα στη ρουτίνα της πόλης βρίσκεις διαφυγή. Είναι μια άσχημη φάση η αναμονή των διακοπών. Αλλα είναι μια φάση! Ναι, ναι... Ξέρω... Σαν το ρολόι που σταμάτησε στις 7... Μόλις όμως τελειώσει θα ζήσεις καταστάσεις που θα θυμάσαι για μια ζωή. Το λες και το ξαναλές μέχρι να το συνειδητοποιήσεις πως θα ‘ναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής σου! Σκέφτεσαι και βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου πως θα ξεπεράσει το προπέρσινο και σίγουρα το περσινό. Αναμονή!

Βολτάρεις στη παραλία • ματιές σε βιβλία με ενδιαφέρον εξώφυλλο • ματιές σε όμορφες γυναίκες • μυρωδιές απο καντίνες • παιχνίδια • φθηνές μπύρες • μουσική της επιλογής σου • τίτλοι τέλους για την αγαπημένη σου μπάντα • συζητήσεις • κόσμος πολύς γύρω σου • διασκέδαση

Κοιτάζεις πέρα, τα φώτα από τα καράβια, και το μυαλό σου έχει σχεδόν αδειάσει. Σαν να μην σε νοιάζει τίποτα. Κι όμως, έχεις πολλά προβλήματα, απλά τα άφησες για λιγάκι στην άκρη. Τα μάτια σου τρεμοπαίζουν και είναι σαν σινιάλα τώρα αυτά τα φώτα τα μακρινά. Νιώθεις πως κάποιος από πέρα κοιτάει τα φώτα της παραλίας και θέλει κάτι να σου πει.

«Ο Έρωτας να υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων και… όλα καλά!» λέει ένας φίλος.
«Υπάρχει;»
«Βεβαίως. Έρωτας για τη ζωή, για το καλοκαίρι, για τη θάλασσα, για τη παρέα, για τη μουσική, για ‘σένα, για όλους… Χωρίς παρεξηγήσεις»

Επιτέλους λίγη δροσιά… Σε χτυπάει ο αέρας στο πρόσωπο όπως τρέχει το μηχανάκι. Γελάς δυνατά χωρίς λόγο. Σε περνάν για χαζό. Είσαι απλά χαρούμενος, περνάς καλά! Πάει, τέλειωσε κι αυτή η βραδιά. Επιστροφή στη ρουτίνα!

Να ‘στε καλά!

4 σχόλια:

Χαζοπούλι είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Χαζοπούλι είπε...

Οι πόλεις είναι όμορφες... Η Αθήνα τουλάχιστον.
Είναι ανακουφιστική η στιγμή που μετά από μια κουραστική μέρα μέσα στη ζέστη [ποιος νοιάζεται όμως, είναι καλοκαίρι], μπαινεις στο λεωφορείο ενώ το φως έχει αρχίσει να χάνεται και απλώνονται μπροστά σου οι δρόμοι και φαίνονται ξαφνικά τα φώτα των αυτοκινήτων, και στα αυτιά σου ακούγεται "Αφού λοιπόν ξεχάστηκα στην όμορφή σας πόλη... θα πάω στην τελευταία σειρά και θα καθίσω στη θέση που κρατήσατε για μένα", και έτσι απλά, είναι Παρασκευή βράδυ. Και καθώς μπαίνεις για ένα μπάνιο σε ρωτάει κάποιος "πόσο αξίζουνε τα κρύσταλλα όταν σπάνε;", και εσύ με ένα χαμόγελο μπορείς να απαντήσεις "όσο αξίζουν οι καρδιές όταν ραγίζουν".

Την καταλαβαίνω αυτήν την αναμονή.
:))

xx

Ανώνυμος είπε...

xairetismata apo enan monimo anagnwsti ka8e anartisis apo tote pou anevases tin prwti...
mexri tin epomeni!

paul

dadaistiki.katsarida είπε...

χίλια συγγνώμη!!! έκανε update ο υπολογιστής και έκλεισε ... ξεκινήσαμε λίγο στραβά αλλά δε πειράζει ελπίζω να τα πούμε ξανά σύντομα!!