απλά σκάσε και γράφε.
δεν μπορώ να πιστέψω πως στ' αλήθεια το κάνω.
μετά από τόσους μήνες.
αναβολή στην αναβολή.
κάθε βράδυ τα ίδια. θα γυρίσω, θα γράψω. [μάντεψε τι φταίει]
καίμε τα μυαλά μας
και μαυρίζουμε τα πνευμόνια μας
και τα σκέφτομαι όλα αυτά καθώς ψάχνω ένα μέρος για να κατουρήσω.
προχωράω λίγο πιο πέρα από την πιάτσα των ταξί.
δεν έχω όρεξη να ακούσω κανέναν μαλάκα να μου λέει
"τι κάνεις εκεί ρε παλίκαρε (sic);"
πήγα αρκετά μακριά.
ξανασκέφτομαι.
προσπαθώ βασικά.
χάος.
βγάζω το κινητό μου να σημειώσω κάτι.
αυτό όμως θέλει να πετάξει μέσα απ τα χέρια μου.
δεν μπορώ να γράψω μάλλον.
[καλά είμαι... ναι]
τρελή βόλτα.
περνάς από μπάτσους μπροστά απ' τη βουλή
μα έχεις κρυμμένο το χο στου ποδηλάτου τη χειρολαβή.
και μετά...
ξημέρωμα, αθήνα, τομπλερον. [31052015]
ο χρόνος είναι αδυσώπητος.
δεν σταματάει ποτέ. -π
νομίζω πως δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μην σε σκεφτώ.
και κάθε βράδυ αγκαλιάζω άψυχα μαξιλάρια αφού δεν είσαι εδώ.
θέλω να σε πάρω τηλέφωνο και να σου πω "σ' αγαπάω και άντε γαμήσου".
ή μήπως "άντε γαμήσου, σ' αγαπάω";
[αλλα δεν το 'χω]
κλείνω.
παγιδευμένοι σε μια δίνη αντιφάσεων
βολοδέρνουμε στα βάθη της νύχτας
