Κεριά (1899)
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Κ.Π. Καβάφη Ποιήματα
5 σχόλια:
diavazeis poiish re koultouriarh?!! exo ena biblio me ta apanta tou kabafi an thes. ego proteino stixoys apo mx ;)
αγαπώ τον καβαφη. πολυ συχνα διαβαζω ποιηματα του... οπως και του καρυωτακη.
αυτο το ποιημα ειναι το κατι αλλο... από τα αγαπημενα μου.
ποσο χαιρομαι που δεν ειμαι η μονη που κανει τη διαφορα με την ποιηση...
συνεχισε...! :)
"τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν."
απλά τέλειο!
me toso kosmo guro mas uparxoun stigmes pou niw8oume olomonaxoi.. as mhn afhnoume loipon to xrono na perna etsi apla, as kanoume ta svhsmena keria pisw mas euxaristes anamnhseis...kai auta pou lampoun mprosta fwteines elpides..
Δημοσίευση σχολίου